Harold Baumgarten & zijn landing op Omaha Beach

Harold Baumgarten verteld:

Toen we het strand naderde, begonnen de kogels in te slaan op onze boot. De boot van B Company werd geraakt door een huls en opgeblazen. De houtsplinters, ijzers en lichaamsdelen vlogen en zo’n 7 meter de lucht in. Onze jonge Britse bootbestuurder wou de klep van de boot al in het diepe water omlaag laten en ons afdroppen. Luitenant Donaldson trok zijn pistool, richtte het op de bange bestuurder en beval hem, “Vaar helemaal tot aan het strand!” De angst van de Britse stuurman was niet onterecht aangezien hij een boot links van hem zag exploderen, er allerlei explosies en kogels insloegen rondom ons en door de aanwezigheid van de mijnen die bevestigd waren op obstakels voor ons. Uiteindelijk stopte de boot en de klept ging omlaag in nek-diep water.

Duitse MG 42 machinegeweren waren gericht op de opening van de klep? Op het moment dat ik uit de boot wou springen, was het water onder mij helderrood van het bloed van diegene die daarnet nog voor mij stonden. Luitenant Donaldson werd direct neergeschoten. Clarius Riggs werd doorzeefd door een machinegeweer en viel, met zijn hoofd eerst, in het doorbloede water.

Ik sprong in het dek-diepe water met mijn geweer boven mijn hoofd. Toen ik van de klep sprong, scheerde er een kogel de bovenkant van mijn helm. Zo’n 270 meter voor ons kon je een ophoging zien van kiezels en zand met daarop prikkeldraad. Achter deze ophoging kon je de nog hogere duinen zien waar de vijand loopgraven en verborgen schuttersputjes hadden. Op het strand zelf stonden er vele obstakels zoals gemineerde balken en Tsjechische egels. Deze obstakels waren er geplaatst om de boten vast te doen lopen of te vernietigen bij hoogtij.

Sommige mannen, die erin geslaagd waren om de boot te verlaten zonder neergeschoten te worden, werden onder water getrokken door het gewicht van hun zware en natte uitrusting. De reddingsvesten waren van geen enkel nut en het water steeg boven de gemiddelde man, uit mijn eenheid, uit. Ook Duitse sluipschutters schoten hier en daar een paar mannen neer. Het water spetterde van de kogels terwijl ik erdoor rende.

Het leek wel surrealistisch. Zo’n 10 meter links van mij waren er 2 amfibische Duplex Drive tanks geland. Waar waren de andere 14 gebleven? Een paar mannen probeerden dekking te zoeken achter deze tanks. Ik zag ook een dode soldaat uit één van de twee tanks hangen. De andere tank was actief bezig met het afvuren van een paar salvo’s richting de vijand in de duinen. Op dit moment waren we nog maar in enkel-diep water aan het lopen. Robert Dittmar liep enkele meters rechts voor mij op en iemand anders uit mijn boot liep links achter mij. Een vijandelijk machinegeweer vuurde een salvo op ons af. Ik hoorde een inslag uit de richting van Dittmar en direct daarna werd mijn geweer geraakt dat een enorme trilling gaf in mijn handen. Er zat een gat in het midden van mijn geweer, in de ontvanger, waar de kogels zitten. De zeven kogels in de ontvanger van mijn geweer hadden voorkomen dat de Duitse kogel mijn borst zou doorboren. Ik hoorde een andere inslag linksachter mij op hetzelfde moment en de soldaat die achter mij liep, werd geraakt.