• NL
  • EN
D-day Info
  • D-day
    • Voorbereiding
    • Landingen
    • Operation Overlord
  • Over
  • Blog
  • Contact
Shop
Mijnenvegers op Utah beach
Delen
Harold Baumgarten & zijn landing op Omaha Beach
Winston Churchill
D-day Blog Verhalen Mijnenvegers op Utah beach

Mijnenvegers op Utah beach

De amfibische landingen begonnen bij het vrijmaken van Duitse zeemijnen. Aubrey Gilman verteld hoe de mijnenvegers op Utah Beach hun taak uitvoerden.
mijnenvegers op Utah Beach
Mijnenvegers aan het werk op Utah beach.
Publicatiedatum
02 augustus 2017
Deel deze pagina
Gerelateerde tags
AubreyEngelse kanaalGilmanmijnenmijnenvegersmijnvegerUtah beach
Pagina afdrukken
Opslaan als bladwijzer

Aubrey Gilman verteld over de mijnenvegers op Utah Beach:

Op 4 juni, riep de kapitein ons bij zich om ons op te monteren en enkele zaken te bespreken, waaronder hij ons waarschuwde voor mogelijke gasaanvallen. Hij vertelde ons welk effect gas op iemand kan hebben, zoals blaren en een roodgekleurde huid. Ten slotte vroeg hij of we nog vragen hadden. Calvin Evans, een gekleurde man, vroeg, “kapitein, in welke kleur verander ik dan?” Iedereen kreeg de slappe lach.

We waren klaar om te vertrekken voor de invasie maar door het slechte weer, werd deze 24 uur uitgesteld. We voeren voor een ruime periode een beetje rond tot we het Engelse kanaal mochten oversteken. Onderweg naar het Franse vasteland, konden we de bombardementen en beschietingen zien terwijl onze paratroepers gedropt werden.

Het was nu in de nacht van 5 juni, de vooravond van D-day, dat wij, als mijnenvegers op Utah Beach, naar voren werden gestuurd, dicht bij de stranden. Hier moesten wij ons materiaal inzetten rond 1u25 s ‘nachts. Het was heel donker maar toch kon je strand zien. Je was niet echt bang maar eerder opgewonden en aan het wachten tot er iets zou gebeuren. We waren vastberaden om onze job goed uit te voeren.

We maakten onze eerste veeg aan stuurboordzijde en schoven zo telkens op richten het strand. Wanneer we bijna klaar waren met vegen, begon het terug licht te worden. Hierdoor werd onze positie ontmaskerd door de Duitse batterijen die dadelijk op ons begonnen te vuren. De bommen vlogen overal rondom ons heen en vaak ook dichtbij ons. Ons schip lag in lijn met de Britse kruiser, de Black Prince, en de Duitse batterijen. De bommen die de kruiser miste kwamen dus ook vaak in onze buurt.  Een maat van ons, Leo Poole, stond vanachter op het schip om het materiaal naar boven te halen toen een bom dicht bij ons in het water sloeg. Hij merkte op, “We laat in hemelsnaam zo’n idioot achter dat kanon staan?” Het was net op het juiste moment toen hij die opmerking maakte en iedereen begon te lachen.

We zagen een Spitfire, dat een rookscherm aan het leggen was om ons te beschermen, neergeschoten worden maar dat maakte de andere piloten blijkbaar niet bang aangezien ze gewoon voortgingen met het leggen van dat rookscherm.

Op het moment dat we plaats moesten maken om anderen door te laten en bijna aan onze ankerplaats waren, werd er een mijn opgemerkt die wij onschadelijk moesten maken. Het was de eerste keer dat wij het vuur mochten openen en we waren daar allemaal blij om. We brachten de mijn tot zinken en voeren door naar onze ankerplaats. We gingen daarna iets eten om later om 13u00 terug mijnen te gaan vegen.

Toen we op weg waren naar onze volgende veegplaats, was alles in zijn volle gang. We hebben nog gedurende hele avond mijnen geveegd. De meeste mijnen waren magnetisch en acoustisch waardoor we vaak onze manier van vegen moesten aanpassen. Om 20u00 mochten we stoppen met vegen maar bij het aanbreken van de nacht werd het wel terug even spannend. Toen we voor de nacht aan ankerde, kwamen er enkele vijandelijke vliegtuigen onze richting uit om de invasie te verstoren. De wolken waren laag en de vliegtuigen waren verplicht om laag te vliegen zodat ze hun doelen konden vinden. Ze hadden een aantal pogingen gedaan om de U.S.S. Arkansas aan te vallen, een van onze oudste slagschepen maar dit zonder succes. Toen één van de vliegtuigen ongebruikelijk laag aanviel, begonnen alle omliggende schepen er op te vuren maar zonder succes. Daarnaast was er ook één van die vliegtuigen die de volgende nachten maar bleef terugkomen en de bemanningen hadden al snel een bijnaam: “Washing machine Charlie,” omwille van het geluid van zijn motor.

Heb je een fout opgemerkt?

Heb je een taal- of schrijffout opgemerkt? Laat het ons weten, zo wordt onze berichtgeving alleen maar beter. Wij gaan hier zo snel mogelijk mee aan de slag. Je persoonlijke gegevens worden vertrouwelijk behandeld.

Fout melden

Andere artikels...

Bekijk alle artikels
23 december 2021

Hugo van Kuyck, de architect van D-day

Hugo van Kuyck had een groot aandeel in de precieze kaarten van de stranden waarop de Geallieerden in 1944 landden tijdens D-day.
21 mei 2020

King George VI en zijn rol tijdens D-day

Uit recent onderzoek blijkt dat ook King George VI een rol speelde tijdens de misleidingsplannen, zoals Operation Fortitude, in de weken voor D-day.
19 mei 2020

De beste D-day films: onze top 10

D-day is een interessant onderwerp voor films. Een toegankelijke manier om ons er aan te herinneren natuurlijk. Wij stelden de top tien D-day films samen.
D-DAY INFO
Alle rechten voorbehouden © 2023
  • Privacyverklaring
  • Cookieverklaring
  • Copyrights
  • Disclaimer
  • Credits
  • Sitemap
D-day Info

Geïnteresseerd in onze D-day posters?

Gebruik kortingscode DDAYINFO en krijg overal 10% korting op.

Ontdek onze posters

Deze website maakt gebruik van Cookies om het gebruiksgemak te vergroten. Door op ‘Ok’ te klikken, geef je toestemming voor het gebruik ervan.

Meer info? Lees onze privacyverklaring en cookieverklaring.

OK Negeren