Operation Bodyguard

Operation Bodyguard werd ontworpen om de Duitsers op een verkeerd been te zetten door hun zo lang mogelijk af te laten vragen, waar en wanneer Operation Overlord en de invasie zelf, zou plaatsvinden.

Terwijl in Zuid-Engeland alles in gereedheid werd gebracht voor de landing in Normandië, besefte ook Hitler dat hij binnenkort een invasie in het westen tegemoet kon zien.

In een toespraak tot het Engelse volk op 26 maart 1944, waarschuwde Churchill dat geheimhouding van cruciaal belang is. Als de Duitsers op het juiste moment over de juiste gegevens zouden beschikken, zou hun vuurkracht en numerieke overwicht het invasieleger terug de zee in kunnen drijven. Om te voorkomen dat de vijand te snel versterkingen kon laten aanrukken, werd een ingewikkeld en snood plan opgezet.

De misleiding werkte zo goed dat de Duitse legerleiding zich niet bewust was van de gebeurtenissen en ontwikkelingen in de vroege uren van de invasie. Hierdoor waren de Duitsers genoodzaakt om zo lang mogelijk te wachten met het sturen van versterkingen naar Normandië.

De planning voor Operation Bodyguard begon pas nadat Normandië geselecteerd werd als landingsplaats. Operation Bodyguard bestond hoofdzakelijk uit vijf verschillende operaties: Fortitude, Graffham, Royal Flush, Zeppelin en Vendetta.

Operation Fortitude

Deze onderliggende operatie van Operation Bodyguard, had een dubbel doel en twee verschillende fasen: Fortitude South en Fortitude North.

Het doel van Fortitude was; de Duitse leiding ervan overtuigen dat er niet één maar twee landingsplaatsen zouden komen, namelijk Noorwegen en een landing bij Calais in Frankrijk. Daarnaast moest het de Duitsers ook doen geloven dat de geallieerde troepen groter waren dan in werkelijkheid. Hierdoor zouden de Duitsers verplicht worden om hun troepen te moeten verspreiden over meerdere mogelijke  landingsplaatsen.

Fortitude North was erop gericht de indruk te wekken dat de geallieerden Noorwegen wilden binnenvallen. Hiertoe werd in Edinburgh, Schotland een fictief Fourth Army in het leven geroepen.

Onder Fortitude South werd er een valse ‘First United States Army Group’ uit de grond gestampt die zogezegd onder het bevel van generaal George Patton stond. Deze fictieve US Army Group was gestationeerd in het zuiden van Engeland. Fortitude South was zeer belangrijk omdat de Army Group dicht bij Pas de Calais was gebaseerd. Het leek voor de Duitsers een logische landingsplaats omdat dit de snelste weg was naar Duitsland.

Operation Graffham

Onder Graffham, hadden de Britten een vergadering met vertegenwoordigers van Zweden gehad waarin ze het recht vroegen om geallieerde militaire vliegtuigen op Zweeds grondgebied te laten landen en bij te tanken, alsook de toelating om te vliegen het in Zweeds luchtruim.

De Britten had niet de bedoeling de hoofdbedoeling om een toelating te krijgen van Zweden, maar de onderhandelingen moesten de Duitsers doen geloven dat er misschien een invasie in Noorwegen zou. Zoals verwacht, werden hun bedoelingen door nazi-sympathisanten in Oslo door verzonden naar Berlijn.

Operation Flush

Royal Flush was een subtiele manier om de Duitsers te doen geloven dat Zweden bezig was met het ontdoen van zijn neutraliteit en zich zou aansluiten bij de geallieerden. Eenmaal in het geallieerde kamp, zou Zweden zogezegd de aanval op Noorwegen steunen.

De bijdrage van de operaties Graffham en Royal Flush waren niet zonder resultaat. Uiteindelijk hielden de Duitsers toch nog 400.000 soldaten in Noorwegen, uit de buurt van Normandië.

Operation Zeppelin

Dit plan werd ontworpen om te verwijzen naar een geallieerde invasie van Kreta, het Griekse vasteland of de Balkan, op de dagen vóór de aanval naar Normandië.

Met behulp van een standvastige regeling, was men erin geslaagd de Duitsers te doen geloven dat er Drie complete Britse legergroepen in Egypte gebaseerd waren, die zich voorbereidden op een invasie in Zuid-Europa.

Operation Zeppelin wordt vaak verward met een andere operatie die eveneens ‘Zeppelin’ noemde. In deze (Duitse) Operatie, was men van plan een moordpoging op Stalin te ondernemen.

Operation Vendetta

Misschien niet zo grootschalig als de andere operaties van Operation Bodyguard, maar misschien interessanter. Vendetta werd gecreëerd om de Duitsers te doen geloven dat de landingen op Frankrijk aan de kant van de Middellandse zee zou plaatsvinden.

Ten eerste moest, Net zoals bij Royal Flush, de neutrale natie, Spanje, worden afgebeeld als toekomstig lid van de geallieerden. Ten tweede werd er fysisch bewijs gebruikt om de Duitsers te overtuigen dat de geallieerde invasie van Zuid-Frankrijk een reële mogelijkheid was.

De Britse geheime dienst had een acteur aangeworven, luitenant M. E. Clifton James, die maarschalk Bernard Montgomery imiteerde in zijn werkgebied in Londen. Ze namen hem mee op officieel bezoek naar Spanje en brachten hem naar verschillende Noord-Afrikaanse basissen. Tijdens elke tussenstop liet James, de valse Monty, hints na van plannen om Frankrijk aan te vallen vanuit het zuiden. De Duitsers geloofden het.

Resultaat van Operation Bodyguard

Zelfs weken na de landingen in Normandië was het Duitse opperbevel er nog altijd van overtuigd dat een grootscheepse aanval zou volgen in het Nauw van Calais. Het resultaat had niet beter gekund.

Militaire deskundigen zijn het erover eens dat Operation Bodyguard de belangrijkste factor was in het succes van de invasie van Normandië.