Operation Neptune

Op 1 februari stelden Montgomery, Ramsay en Leigh-Mallory het Initial Joint Plan (het gemeenschappelijke basisplan) Operation Neptune op, ‘een executief instrument’ met betrekking tot de expansie van Overlord. De luchtstrijdkrachten waren al begonnen ‘aan de voorbereidende fasen van de strijd. De Navy was met de administratieve planning begonnen in 1942, en het gehele raamwerk van de omvangrijke taak van de Navy-vervoer, aanval en ‘verdediging was al in detail uitgewerkt. Aanpassing en uitbreiding van die plannen zou doorgaan tot aan D-Day, en Zelfs nog daarna. De legers die erbij betrokken waren stonden voor een onvoorstelbare opgave. Het Amerikaanse 1ste Leger en het Britse 2de leger, ressorterend onder het stafkwartier van de 21ste Legergroep, kwamen met hun aanvalsplannen op respectievelijk 25 februari en 20 maart gereed. Vanaf dat moment konden op alle niveaus gedetailleerde plannen opgesteld worden, waarbij de `Q’-stafs het meeste werk verrichtten.

Aan het eind van de eerste week van april kon Montgomery, tezamen met de bevelhebbers van de luchtmacht en de zeestrijdkrachten, de volledige plannen van Operation Neptune, voorleggen aan zijn General Officers en met zijn hoogste officieren te velde de diverse mogelijkheden verder bespreken. Hij bracht zijn bedoelingen als volgt onder woorden:

” Tegelijkertijd de stranden aan de kust van Normandië aanvallen, gelegen ten noorden van de monding van de Carentan en tussen Carentan en de Orne, met het doel een lodgement area te veroveren als basis voor verdere operaties. ”

In deze lodgement area moesten de vliegvelden (ten zuidoosten van Caen) en de belangrijke haven van Cherbourg veroverd worden. Montgomery legde uit dat hij van plan was, mogelijkheden op te bouwen voor een uitbraak op de oostelijke flank, en het grootste deel van de vijandelijke reserves en kracht naar de Britse en Canadese legereenheden te lokken. Als hij eenmaal een stevig scharnierpunt gevestigd had met Caen als spil en de vijand aan de oostkant volledig in het gevecht gelokt had, zou hij de Amerikaanse troepen onder bevel van Bradley laten uitbreken om alle vijandelijke strijdkrachten ten zuiden van de Seine af te snijden. Ook bruggen die over de Seine liepen moesten worden vernield door bommenwerpers om de vijand af te stoppen.

Het Amerikaanse 1 ste Leger, dat drie regimentsgevechtsgroepen telde, zou aanvallen aan weerskanten van de monding van de Douve. Het moest Cherbourg veroveren en de aanval verder uitbreiden naar het zuiden in de richting van St.-Ló om aan te sluiten bij het Britse 2de Leger. Het Britse 2de Leger, vijf brigades sterk, zou aanvallen tussen Asnelles en Ouistreham, met de Canadezen in het centrum, om een bruggenhoofd te vormen ten zuiden van de lijn St.-Ló en Caen. Het zou eveneens aanvallen ten zuidoosten van Caen om vliegvelden te veroveren en de oostflank van het Amerikaanse 1 ste Leger te beschermen. Beide legers zouden gesteund worden door speciale genieafdelingen, tanks, commando’s en Rangers van de Amerikanen.

De Amerikaanse 82ste en 101ste Luchtlandingsdivisie zouden ten zuidoosten en een westen van Ste.-Mère-Église neerkomen, aan beide kanten van het overstroomde gebied van de rivier de Merderet, om wegkruisingen en bruggen over de Douve te bezetten. Nit onderdeel van Operation Neptune zou steun moeten verlenen aan de landing vanuit zee op Utah-beach en moest verhinderen dat de vijand versterkingen zond naar het schiereiland Cotentin. De Britse 6de Luchtlandingsdivisie moest neerkomen ten oosten van Caen en wegkruisingen en bruggen over de Orne veroveren in de buurt van Bénouville en Ranville.

Men hoopte op D-Day 1500 tanks aan land te zetten, 5000 gevechtsvoertuigen met rupsbanden, 3000 kanonnen en 10.500 voertuigen, variërend van jeeps tot bulldozers. Dat was in grote lijnen de taak van de landstrijdkrachten.

De Amerikaanse strijdkrachten bevonden zich op het rechter of westelijke flank om redenen van bevoorrading. Zodra Cherbourg en de havens van Bretagne veroverd waren, zouden ze rechtstreeks uit de Verenigde Staten bevoorraad worden. De Britten zouden uiteindelijk aangewezen zijn op de Kanaalhavens en op Antwerpen. Intussen zouden ze allemaal aangewezen zijn op de twee Mulberries en de vijf Gooseberries.

De Luchtmacht en Marine voor Operation Neptune

Air Chief Marshal sir Trafford Leigh-Mallory gaf een uiteenzetting van de voornaamste taken van de Britse 2de en de Amerikaanse 9de Tactische Luchtmacht in de nabijsteun. Op D-Day zou de luchtmacht een ononderbroken dichtheid van tien jachtvliegtuigen-squadrons boven de stranden handhaven, vijf Britse en vijf Amerikaanse. Zes squadrons zouden gereed staan om de strandbeveiliging uit de lucht te steunen. Vijf squadrons zouden dekking verlenen boven de belangrijkste maritieme naderingswegen en een aanvalsstrijdmacht van 33 jacht-vliegtuigen-squadrons zou in reserve gehouden worden. Als de luchtlandingstroepen naar hun doelen geëscorteerd waren, zou een totaal van 171 squadrons als volgt verdeeld worden: 54 squadrons voor dekking boven de stranden, 15 squadrons voor dekking boven de schepen, 36 squadrons voor directe ondersteuning van de gevechten, 36 squadrons voor offensieve operaties en escorte van de bommenwerpers en 33 squadrons als aanvalsstrijdmacht.

Admiraal Sir Bertram Ramsay bracht in eenvoudige bewoordingen de taak van de marine onder woorden. In eerste instantie zou het succes van Overlord voor een groot deel afhangen van de marine. Zijn operationele bevelen van 10 april luidden:

” Het doel van de opperbevelhebber van de maritieme strijdkrachten is te zorgen dat de aanvalsstrijdkrachten op tijd bij de stranden arriveren, dat hun landingen voldoende steun krijgen en dat daarna de build-up van onze strijdkrachten aan de vaste wal zo snel en zo goed mogelijk verloopt ”

In ronde cijfers zouden ongeveer 5000 schepen en 4000 kleinere vaartuigen voor verbinding tussen de schepen en de vaste wal ten dienste staan van de aanval. Hun vuurkracht, die varieerde van de zware bewapening van de slagschepen en kruisers tot de kanonnen van de torpedobootjagers, de raketschepen en het vuur van tanks en kanonnen die zouden schieten bij de vaart naar de kust, was kolossaal.